Wassen en drogen, ook in Nepal en Bhutan

Ook tijdens deze reis werd ik gegrepen door de talloze vindingrijke methodes om de was te doen en op te hangen! Geen droger of handige rekjes in allerlei vormen en maten... maar gewoon op een hek of muurtje of....

Klik hier.

Foto's

De eerste serie vind je hier.

Back to basics

Na een lange vlucht, met uren wachten en een keer overstappen in Zürich met als extra verrassing nog een uurtje of meer vertraging wegens "storm over de landingsbanen" in NL... zijn we weer thuis. We kunnen terugzien op een heerlijke reis én op een maagdelijk schoon en prachtig mooi passend nieuw vloerkleed onder de eettafel. Nu is het verder zaak onze honden te leren daarop niet met modderpoten te gaan liggen snurken alsmede alle kleinkinderen bij te brengen Cola, hagelslag , chocolademelk en verfspullen elders te laten vallen.

Vanmorgen vroeg leek het eventjes Bhutan op de dijk achter ons huis.... alles stijf in de rijp... dik onder nul; ook voor de pup Boets een verrassing, want uitglijden op de gladde brug was nieuw voor hem!

Binnenkort en fotografisch overzicht van de reis op dit blog.

Tigernest

In een adembenemende klim van 2200 naar ruim 2900 m boven zeeniveau bereikten we het legendarische Tigernest, waar ooit guru Rimpoche heen vloog op een gevleugelde tijger om het boeddhisme in Bhutan te introduceren. Op die plek (hoog in de bergen, recht boven een kloof) heeft hij drie jaar gemediteerd en toen in heel Bhutan het boeddhisme ge"introduceerd.

Dit oord (in de buurt van Paro) is nu een pelgrimsoord en een trekpleister voor de sportieve toerist. Zeven jaar geleden waren we hier ook. Het verschil met nu is dat je nu ook echt het klooster in kunt... via een kunstmatig aangelegde trap recht naar beneden de kloof in en dan weer onhoog, 700 grote hoge treden .. niet voor de poes voor een senior...:-)

Het eerste stuk kan op een paard, waar Dick gebruik van maakte, maar het laatste stuk moet echt te voet en terug sowieso te voet. Al met al een meer dan heerlijke dag, tevens onze laatste in dit fantastische land.

Vanmiddag zijn we met Druk Air (nationale vliegtuigmij. van Bhutan) gearriveerd in Delhi, waar we tot morgenavond zullen zijn om dan terug te vliegen naar Amsterdam via Z"urich (raar toetsenbord hier..). Voor het eerst kunnen we morgen even lekker shoppen in deze miljoenenstad en vooral een lekker kopje thee drinken in het Imperial Hotel, dat helemaal de sfeer ademt van de Engelse tijd, nu alweer ruim een halve eeuw verleden tijd.

In het oosten

Zondag 16 november: een heerlijke zonnige dag, waarop we veel gelopen hebben in de buurt van Jakar. In de vroege morgen (rijp lag nog op de velden) naar het Burning Lake, via een smal en steil pad in een soort kloof. Hier is ooit een wonder geschied en nu is het dus een oord waar gelovigen vaak heen gaan. Daarna bezochten we een klooster, waar verschijningsvormen van Boeddha te zien waren; verderop nog prachtige fresco’s, die achter gele doeken zaten en die je zonder zaklamp niet goed kon zien. De gids had vergeten te zeggen dat je een lamp mee moest brengen. In de middag nog naar de prachtige dzong van Jakar en het paleis van de eerste koning, dat vlakbij het centrum van Jakar ligt. Terug naar het hotel langs de rivier, een heerlijke wandeling van ruim een uur.

Maandag 17 november: op weg naar Wandipadrong eerst bezoek aan de dzong van Tongsa uit de 17e eeuw. Daarna langs bochtige weg terug gereden naar Wandipagrong om dzong te bekijken. Die ging bijna dicht en alle monniken liepen vrij rond. In het hotel heel gedoe met kamers… alle dubbele kamers moesten elders… typisch voor dit land, waar het toerisme nog in de kinderschoenen staat.

Dinsdag 18 november: op weg naar het westen (Paro) bezoek aan de grote dzong van Punaka, prachtig gelegen op het punt waar de vader- en de moeder rivier samenkomen. Hier brengen hoge geestelijken de winter door. Grote cenrale hal met prachtig geschilderde zuilen. Beste schilders van het land onderhouden alles. Een paar heerlijke minuten in een hal boven de tempel, waar met fluiten etc. een eredienst was. Terug naar de rivier om een lange wandeling te maken naar het tempeltje van de IJzeren Man, die ervoor zal zorgen dat je zwanger wordt. Men wordt daar gezegend met fallus en boog, zodat er niets mis kan gaan. Op veel huizen hier zie je het fallus-symbool.... even wennen voor ons Europeanen...:-)

Daarna 5 uur in de bus om Paro te bereiken, waar we morgen naar het Tigernest zullen klimmen.

Bhumtang

Gisteren hebben we 250 afgelegd naar het Oosten. Hemelsbreed is dat maar ruim 100, maar de weg is heel erg bochtig en er waren ook nog twee pasen van ca. 3300 meter hoogte die we over moesten. Omdat het mooi weer was, was het een prachtige rit.. 10 uur lang! Het hotel waar we in kwamen was marginaal... buiengewoon gehorig en heel erg koud, maar wel gezellig. We kwamen in het donker aan en waren vanmorgen om 7 uur alweer in de bus om de laatste 70 km af te leggen naar Bhumtang, het hart van Bhutan. Hier viert men op dit moment een Boeddhistisch feest dat "tsechu" heet. Daarvoor komen mensen van hoog uit de bergen 4 dagen naar de tempel. Op het veld ervoor wordt 4 dagen gedanst door allerlei groepen. Men zet zich neer met eten en drinken en kijkt de hele dag naar de dansen. Kleine kinderen op hun paasbest, stokoude mensen zonder tanden, doof, met een stok of anderszins " disabled" . Daartussenin zitten of staan wij dan, helemaal geweldig. Er is nog zoveel meer te vertellen, maar de rij in het primitieve internetcafe is lang.....

Mediteren

Vandaag klommen we via een overdekte brug over de rivier, ruim 2 uur omhoog naar een oud klooster hoog in de bergen. Hier woont een klein aantal monnikken, die vrijwel niet in het dal komen. Zo af en toe wordt er iets gehaald en gaan ze te voet naar beneden.

Er was een dienst aan de gang, waarbij een monnik verzen reciteert en daarbij soms op een trommel slaat of belletjes laat rinkelen.

Een eind hogerop woont een monnik in volledige eenzaamheid gedurende 3 jaar. Hij mediteert daar om zo uiteindelijk verlicht te worden. Eten wordt voor hem neergezet en hij mag (wil?) niemand zien gedurende die tijd. Wij konden dus ook niet verder klimmen.

Toen de dienst was afgelopen en we alles hadden gezien was er gelegenheid een kwartier te mediteren en daar maakten een aantal van ons gebruik van. Een heel bijzondere ervaring... met name door de muziek en de verzen die de monnik uitsprak.

Helemaal tot rust gekomen begonnen we aan een kleine klim in een andere richting en daarna weer naar beneden. Al met al een heerlijke dag, om nooit te vergeten.

Op de terugweg waren ze aan de weg bezig; dat zijn altijd Indiërs of Nepalezen... veelal vrouwen met kleine kinderen in erbarmelijke hutten wonen en de hele dag aan de weg werken. Een schrille tegenstelling tot de rust van het klooster, maar kennelijk niet te vermijden, want zeven jaar geleden, toen we hier ook waren, was het precies zo.